Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ.), ένας μείζονος πολιτισμικής σημασίας οργανισμός του Δημοσίου, τελείται υπό κατάργηση βάσει του επικείμενου Σχεδίου Νόμου που εισάγει στη Βουλή το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, ανακοίνωσε τη μεταφορά του ΕΚΕΒΙ στο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού (Ε.Ι.Π.). Ο αστικός ισχυρισμός για τη συγχώνευση των δύο οργανισμών είναι αρχικά, όπως κάθε προπαγανδιστική πρόφαση, η αξιολόγησή του ΕΚΕΒΙ ως μία πολυδάπανη υπηρεσία με καλοπληρωμένους και βολεμένους εργαζομένους. Έπειτα, στο πλαίσιο του «νοικοκυρέματος» ενός σπάταλου κράτους, από τη συνένωση θα δημιουργηθεί, σύμφωνα με τον υπουργό, ένα «ανανεωμένο Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού που θα αποτελέσει μια ομπρέλα για τον Ελληνικό Πολιτισμό».

Η πραγματική πρόθεση της κυβέρνησης να αποσοβήσει τα Γράμματα και τις Τέχνες, να βυθίσει την κοινωνία στο σκοταδισμό και να εμποδίσει, επί της ουσίας, την ανάπτυξη του Ελληνικού πολιτισμού είναι έκδηλη από τα εξής:

Εξ αρχής, σε ανακοίνωση των εργαζομένων του ΕΚΕΒΙ επισημαίνεται ότι το EKEBI «κοστίζει ελάχιστα στο δημόσιο. Μόλις το 2% των επιχορηγήσεων της Γενικής Γραμματείας Πολιτισμού σε ΝΠΙΔ, ενώ έχει διαχειριστική επάρκεια και υλοποιεί δύο προγράμματα ΕΣΠΑ». Σε άλλη, προηγούμενη ανακοίνωσή τους, γνωστοποιούν τις οικονομικές συνθήκες εργασίας στις οποίες οι περισσότεροι εργαζόμενοι (σύνολο 30) δουλεύουν για πολλά χρόνια, «χωρίς ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δηλαδή με μπλοκάκι, χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση απολύσεως ή ταμείο ανεργίας, και τους τελευταίους έντεκα μήνες, μάλιστα, χωρίς καν σύμβαση), αλλά με συνέπεια, επαγγελματισμό και αγάπη για το βιβλίο». Ο επαγγελματισμός των εργαζομένων υποδηλώνεται από το γεγονός ότι παραμένουν απλήρωτοι παραπάνω από 5 μήνες και παρόλες τις αντιξοότητες, συνεχίζουν απρόσκοπτα το έργο τους.

Στη δεύτερη δικαιολογία των κυβερνόντων χαρακτηριστικό αντεπιχείρημα αποτελεί το γεγονός ότι το ΕΙΠ παρέμεινε σχεδόν 2 χρόνια ακέφαλο ύστερα από τη σύσσωμη παραίτηση του ΔΣ το Φλεβάρη του 2012! Στην τότε επιστολή παραίτησης προς τους ιθύνοντες, το ΔΣ του ΕΙΠ αναφερόταν «στη μη εξασφάλιση από το υπουργείο Πολιτισμού ενός προϋπολογισμού συγκεκριμένου ποσού το χρόνο για την κεντρική διοίκηση και για τα εννέα (9) παραρτήματα και εστίες του εξωτερικού.»

Επομένως, η κατάργηση ενός οργανισμού ο οποίος απορροφά μονάχα το 2% των επιχορηγήσεων και η ενοποίησή του από ένα φορέα που βοά για τους ελλιπείς κρατικούς πόρους και τα ανεπαρκή κρατικά κονδύλια δεν βρίσκει ανταπόκριση σε καμία λογική! Γίνεται πλέον εξόφθαλμη η προσπάθεια υποβάθμισης του πνεύματος στο βωμό του τεχνοκρατικού συμφέροντος.

Ισχυρό πειστήριο της τοποθέτησης αυτής αποτελεί η δήλωση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος δηλώνει: «Έχουμε σχεδόν πετύχει τον στόχο των 4.000 απολύσεων. Συνυπολογίζοντας απολύσεις από ΝΠΙΔ που θα γίνουν τις επόμενες εβδομάδες, με νομοσχέδιο που θα φέρει σύντομα στη Βουλή η κυβέρνηση, δεν θα υπάρξει απόκλιση από τον στόχο.»

Η μοναδική λύση από το αστικό κράτος στην εξυγίανση της σύστασής του, όπως είναι εξ ορισμού δεδομένο, βρίσκεται στη μαζική απόλυση εργαζομένων και εφαρμόζεται τώρα και στο ΕΚΕΒΙ το ίδιο παράδειγμα με αυτό της κατάργησης της ΕΡΤ. Η αριθμητική υπολογιστική των ανθρώπινων υποκειμένων συνιστά βασικό υλικό της αναλγητικής και τεχνοκρατικής εξουσίας και της δυτικής οικονομίας στο σύνολο της.

Σε ανακοίνωσή του το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) εκδηλώνει την έσχατη προσπάθειά του, παρά την ήδη προειλημμένη υπουργική απόφαση, να εξακολουθήσουν οι δράσεις του ΕΚΕΒΙ «με την πρέπουσα αυτοτέλεια και την αναγκαία εξειδίκευση» και μας καλεί να υποστηρίξουμε το ελληνικό βιβλίο και την ανάπτυξη πολλαπλών δράσεων για την ενίσχυσή του μέσω της ισχυρής παρέμβασής μας.

Με πρωτοβουλία τους τα μέλη του Χορευτικού Τμήματος του Π.Ο. Δήμου Πατρέων έχοντας την ισχυρή πεποίθηση ότι σε περιόδους κρίσης οι τέχνες και τα γράμματα αποτελούν για την κοινωνία κόσμο ιδεατό -μοχλό αντίστασης στον πραγματικό- και αναγνωρίζοντας τον σπουδαίο ρόλο που έχει διαδραματίσει στην ελληνική βιβλιοπαραγωγή και στην ανάπτυξη της φιλαναγνωσίας στη χώρα μας το ΕΚΕΒΙ, συμπαραστέκονται στον δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Οι πολίτες έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε τον πολιτισμό τον οποίο οι ίδιοι έχουμε παράξει μέσα από την καλλιτεχνική αναπαράσταση του λαϊκού μας βίου. Ο πολιτισμός είναι κομμάτι της ιστορίας μας και δεν καταργείται. Δεν υπάρχει πλέον άλλη άφεση στους «φονείς της φωνής».