Το καρναβάλι για την Πάτρα και τους Πατρινούς αποτελεί από μόνο του ξεχωριστό γεγονός. Μέσα από την δημιουργική διάθεση των πατρινών μικρών και μεγάλων έφτασε εδώ που έφτασε με τα καλά του και τα κακά του.

Η αποβιομηχάνιση της περιοχής, ο εκφυλισμός της αστικής τάξης της πόλης, ο νέος τρόπος ζωής που επιβλήθηκε, λάθος αποφάσεις και κατευθύνσεις από ανευθυνοϋπεύθυνους «σοφούς», η άναρχη επαγγελματοποίησή του με άκρατη αισχροκέρδεια έξω από κάθε βάση οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης έχουν αρχίσει να δημιουργούν ρήγματα στην δημιουργική του δομή.
Η ποιό ελεύθερη βαθιά δημοκρατική συμμετοχή των ανθρώπων της πόλης μέσα από το θεσμό του πληρώματος με τον αρχηγό του, κατάντησε όπλο στα χέρια μερικών για να πυροβολούν το ίδιο το καρναβάλι μας φτιάχνοντας εκφυλισμένα παραμάγαζα που ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον πολιτισμό και το καρναβάλι εγκλωβίζοντας την δημιουργία φτιάχνοντας στρατούς μεθυσμένων.
Η συλλογική δημιουργία αντικαταστάθηκε από τις λοβιτούρες, την αρπαχτή και την ρεμούλα της χρεοκοπημένης και εκφυλισμένης αστικής τάξης της πόλης μας και των συν αυτή.
Η λαϊκή αισθητική, ο ερωτισμός, έδωσαν την θέση τους στην κακογουστιά την ξετσιπωσιά και ξεβρακοτύλα που πρεσβεύουν οι «γκλάμουρ» της τηλεόρασης και βέβαια οι στεκάκηδες της Αγίου Νικολάου και Ραδινού κ.λ.π.
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι φάνηκαν ανήμποροι μακριά από την ανάσα των ανθρώπων τις συνοικίας, μακριά από τους νέους, ανίκανοι να καταλάβουν και να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο περιμένοντας τον Δήμο να δώσει μασημένη τροφή και βέβαια την επιχορήγηση.
Μην νομίσετε ότι θεωρώ το καρναβάλι χαμένη υπόθεση. Το αντίθετο πιστεύω ότι έχει ιδιαίτερη δυναμική. Δεν υπάρχει εκδήλωση στον κόσμο (απ΄ όσο ξέρω) που 30 χιλιάδες άνθρωποι πληρώνουν για να συμμετάσχουν σ΄ ένα υπαίθριο πάρτι, στην γιορτή για να χορέψουν στον δρόμο. Το καρναβάλι της Πάτρας είναι μια υπαίθρια λαϊκή γιορτή με όλα τα χαρακτηριστικά της αρκεί να καταλάβουμε ότι η πρωτοβουλία πρέπει να περάσει στον ίδιο τον λαό και όχι να χειραγωγείται από ψευτοειδήμονες και κομπιναδόρους.
Το καρναβάλι της Πάτρας είναι η ετήσια παράσταση της πόλης και των ανθρώπων της. Είναι ο καθρέφτης της πολιτιστικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής μας.
Το καρναβάλι μας είναι ο καθρέπτης του εαυτού μας. Είναι η ίδια η ζωή μας, μόνο που δεν είναι κρυμμένη και καλά φυλαγμένη μέσα στους τέσσερις τοίχους του μικρόκοσμου που ο καθένας ζεί. Οι ΑΠΟΚΡΙΕΣ, η αποκριά, το καρναβάλι, ήταν, είναι, και θα είναι το άλλοθι που χρειαζόμαστε για να βγουν προς τα έξω πράγματα που ποτέ σε νορμάλ συνθήκες δεν θα έβγαιναν. Η κάθε δε κοινωνία ανάλογα την εποχή έβρισκε τους δικούς της τρόπους αποκριάτικης έκφρασης.
Αν θέλουμε λοιπόν το καρναβάλι μας να αποκτήσει και πάλι αίγλη, ζωντάνια, ποιότητα και προοπτική πρέπει να δούμε πως αναπτύσσετε η ζωή στην πόλη μας.
Πρέπει να δούμε το ρόλο της όποιας άρχουσας τάξης, το ρόλο της εκπαίδευσης, το ρόλο των συλλόγων και των λαϊκών οργανώσεων, το ρόλο των τοπικών πολιτικών ανδρών και γυναικών αυτοδιοικητικών και μη και την πολιτική που ασκούν στον πολιτισμό, το ρόλο των ξαναμμένων κουλτουριάρηδων που αναπολούν την χαμένη τους νιότη, την πολιτιστική ζωή ενός ολόκληρου χρόνου.
Για το ρόλο της άρχουσας τάξης, της εκπαίδευσης, της πλειοψηφίας των πολιτικών ανδρών και γυναικών (που δεν βγάλανε μιλιά για την πολιτιστική και το φαγοπότι), αυτούς τους ξαναμμένους κουλτουριάρηδες που ψάχνουν να βρουν την χαμένη τους νιότη, τους ανήμπορους συλλόγους που παίρνουν εργολάβους για να κάνουν τις εκδηλώσεις τους με σκυλάδες και τα συναφή, τους μικροκομπιναδώρους και τους στεκάκηδες της Αγ. Νικολάου, το μόνο που έχω να πω είναι ότι αυτοί είναι που ευθύνονται για την όποια κατάντια αυτής της πόλης και του καρναβαλιού της.
Πάλεψαν πολλά χρόνια για να τα καταφέρουν μα ακόμα και τώρα παλεύουν για να διατηρήσουν θέσεις και κεκτημένα, παραδίδοντας την πόλη και το καρναβάλι της στον εκφυλισμό, την συντηρητικότητα, χειραγωγώντας και ευνουχίζοντας κάθε δημιουργική προσπάθεια με πρώτο στόχο την τσέπη τους.
Μεγάλη ευθύνη έχουν και οι σιωπηλούληδες με υψηλή κριτική στις παρέες, τα καφενεία, τα ουζάδικα. Κουρασμένα παλικάρια (γυναίκες – άνδρες) μπουχτισμένα από την άπονη ζωή.
Και βέβαια όλοι εμείς έχουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης ίσως και το μεγαλύτερο που ανεχόμαστε όλους και όλα αυτά.
Το ζητούμενο όμως είναι τι κάνουμε τώρα.
Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρχει η πολιτική βούληση και κατεύθυνση ότι ο μόνος ο οποίος μπορεί ν΄ αλλάξει τα πράγματα, είναι οι υγιείς δυνάμεις του λαού μας που βρίσκονται παντού. Στις γειτονιές, στους συλλόγους, στα σχολεία, στο πανεπιστήμιο, στους επαγγελματικούς κλάδους. Αυτοί όλοι πρέπει να τους βρεθούν (που είναι και το ποιο δύσκολο) να ενεργοποιηθούν και πάνω απ΄ όλα να τους εμπιστευθούν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά τον κόσμο.
Όλοι οι άλλοι δοκιμάστηκαν επί σειρά ετών και με όλες τις παρατάξεις και τα έκαναν σαν τα μούτρα τους.
Αρχίζοντας από την πολιτική του Δήμου της Πάτρας πρέπει να δούμε πρώτα απ΄ όλα τον ρόλο των ιδρυμάτων πολιτισμού που πήγαιναν σ΄ αυτά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ τώρα έγιναν ένα αλλά δεν είναι το οργανωτικό σχήμα το πρόβλημα. Απλά θα διοικούνται από μια διοίκηση. Από την μια καλό γιατί δεν θα κάνει ο καθένας το δικό του μαγαζί και θα υπάρχει μια κοινή κατεύθυνση. Αυτό τουλάχιστον ελπίζουμε.
Είναι λοιπόν ανάγκη αυτά τα ιδρύματα πολιτισμού δημοτικό Ωδείο, ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. εικαστικό εργαστήρι, μπάντα, κ.λ.π. να βγουν από το καβούκι τους και να καταλάβουν ότι η Πάτρα έχει και γειτονιές.
Οι επαγγελματίες καλλιτέχνες που θα έρχονται να δουλέψουν στην πόλη μας θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να ξέρουν ότι δεν θα τους φτιάξουμε χρυσό κλουβί (που συνήθως προτιμούν) να τους βάλουμε μέσα. Δεν θα έρθουν για να κάνουν την αρπαχτή τους στην επαρχία λες και είναι αυτοί κάτι το διαφορετικό από τον κάθε εργαζόμενο αυτής της πόλης και θα μας κάνουν το χρυσό αυγό.
Όλοι οι ηθοποιοί που συμμετέχουν στα πλαίσια της παραμονής τους στην Πάτρα να είναι υποχρεωμένοι να αναλάβουν και ένα πολιτιστικό σύλλογο (που έχει το μεράκι και την ανάλογη δυναμική) δημιουργώντας ερασιτεχνικούς θιάσους ανεβάζοντας στο τέλος της χρονιάς θεατρικά έργα που θα μπορούσαν να παρουσιασθούν σε θεατρικό φεστιβάλ και τα καλύτερα να περιοδεύουν στην Ελλάδα.
Να είστε σίγουροι ότι τότε θα γέμιζε το Δημοτικό Θέατρο από κόσμο φανατισμένο, για καλό θέατρο και όχι δήθεν.
Θα μπορούσαμε μετά από ένα πεντάχρονο τέτοιο πρόγραμμα να έβγαιναν εκατοντάδες ερασιτέχνες, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι κ.λπ. Θα μπορούσαμε να βάζουμε τότε στόχο για δημιουργία δημοτικής ακαδημίας θεάτρου με πολύ υψηλό επίπεδο ή στο πανεπιστήμιο.
Το δημοτικό ωδείο πρέπει να πάει στα διαμερίσματα (όπως διαμορφώθηκαν με τον Καλλικράτη) και να κάνει παραρτήματα, που μέσα από τα σχολειά και ένα σύστημα επιλογής να δώσει την ευκαιρία σε ταλαντούχα παιδιά από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα να σπουδάσουν μουσική.
Επέκταση στα διαμερίσματα και του ωδείου παραδοσιακών λαϊκών οργάνων επενδύοντας στο αύριο του λαϊκού μας πολιτισμού την ενασχόληση της νέας γενιάς μ΄ αυτόν.
Για την μπάντα κι΄ αυτή να επεκταθεί στα διαμερίσματα έτσι ώστε το κάθε διαμέρισμα να έχει την δική του μπαντίνα με δάσκαλους από τους μόνιμους της μπάντας, με στόχο τη δημιουργία μιας τεράστιας μπάντας, χωρίς όμως τα προβλήματα της σημερινής κακής νοοτροπίας και αντίληψης (λόγω του κακώς εννοούμενου επαγγελματικού χαρακτήρα της) γύρω από τα ζητήματα του πολιτισμού.
Εικαστικό εργαστήρι σε κάθε διαμέρισμα και για όλο τον κόσμο με την ίδια λειτουργία και επίπεδο με το κεντρικό.
Το ίδιο βέβαια και με το Χορευτικό, με την Ορχήστρα νυκτών εγχόρδων κ.λ.π.
Όλο αυτό μ΄ ένα κεντρικό τουλάχιστον δεκαετή σχεδιασμό.
Κατά την εξέλιξη του όλου σχεδιασμού θα μπαίνουν στο προγραμματισμό και άλλες μορφές τέχνης όπως παρουσιάσεις λογοτεχνικών, ποιητικών, κινηματογραφικών έργων εικαστικές εκθέσεις στις συνοικίες κ.λ.π.
Μέσα από αυτή την δημιουργική δραστηριότητα των συλλόγων, των διαμερισμάτων και των φορέων θα ξεπεταχθούν οι πυρήνες και τα στελέχη εκείνα που θα στηρίξουν θα επεκτείνουν όλες αυτές τις δραστηριότητες.
Οι γειτονιές, οι σύλλογοι με δημιουργία και προσφορά θα γίνουν εργαστήρια παραγωγής στελεχών με δυναμική και υγεία για να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση δημιουργία και το αύριο αυτής της πόλης.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θα ασχολούνται σαν δημιουργοί από την μια μα και σαν θεατές από την άλλη, είναι αυτοί που θα διαμορφώνουν τις ανάγκες και τις απαιτήσεις για τις μετακλήσεις καλλιτεχνών και καλλιτεχνικών σχημάτων και όχι ότι εξυπηρετεί τις τσέπες των μάνατζερ και των υποστηρικτών τους.
Να είστε σίγουροι ότι και πρωτοποριακές δουλειές θα παρουσιασθούν και οι καλλιτεχνικές αναζητήσεις θα είναι σε τέτοιο επίπεδο που θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για δημιουργία θεσμών αξιοζήλευτων σ΄ όλη την χώρα και όχι μόνο.
Κι΄ αυτό γιατί μέσα από την συλλογική δραστηριότητα και την ερασιτεχνική δημιουργία, αναπτύσσονται αξίες ανιδιοτελούς προσφοράς, με σεβασμό και εκτίμηση στον άνθρωπο του μόχθου και την δημιουργία του.
Σήμερα το παραγόμενο πολιτιστικό «προϊόν» αναπτύσσετε μέσα στο ιδεολογικό πλαίσιο της βαρβαρότητας των νόμων της αγοράς. Όλα αγοράζονται και όλα πουλιόνται, το αγαθό γίνεται προϊόν, και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει πάρει εγκληματικό χαρακτήρα, καταπατώντας κάθε ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Βέβαια το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι οι απάνθρωπες αξίες των νόμων του χρήματος.
Το διεθνές φεστιβάλ με τις πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που διοργάνωνε η Δ.Ε.Π.Α.Π. τώρα ο νέος Πολιτιστικός Οργανισμός, πρέπει να πάψει να γίνεται έρμαιο του αγοραίου πολιτισμού και των κάθε λογής ατζέντηδων. Να παίζει το παιχνίδι τους έχοντας καταντήσει να εξυπηρετεί μόνο συμφέροντα αεριτζήδων και μάνατζερ.
Ο κάθε ένας απ΄ αυτούς ας πάει να πουλήσει το εμπόρευμά του μόνος του. Τις παρουσιάσεις θα τις κάνουν έτσι και αλλιώς οι επιτήδειοι. Τους Δήμους τους χρησιμοποιούν για να εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος έμμεσα ή άμεσα.
Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος να μπαίνει ένας Δήμος σ΄ αυτό το παιχνίδι και να γίνεται ουσιαστικά όργανο εξυπηρέτησης του κάθε αεριτζή ατζέντη που πλουτίζει εις βάρος και των καλλιτεχνών αλλά και των Δήμων δηλ. εις βάρος όλων μας. Το σπουδαιότερο δε είναι ότι τους δίνουμε την δυνατότητα αυτοί να ελέγχουν κάθε πολιτιστική δημιουργία.
Αλλά βέβαια το ψάρι βρομάει απ΄ το κεφάλι, γιατί ο πρώτος διδάξας είναι το υπουργείο πολιτισμού με όλα τα κοράκια που το περιτριγυρίζουν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πολιτιστική 2006 και τα εγκλήματα που διέπραξαν στο όνομα της πόλης και του πολιτισμού οι επιτήδειοι. Το φαγοπότι ήταν ανεπανάληπτο.
Θεωρείται δε και επιτυχία από τον κάθε φορά πολιτικά υπεύθυνο, ότι έφερε στην πόλη μας το τάδε όνομα λες και είναι δική του επιλογή.
Επιλογή του κάθε ατζέντη είναι. Βάση των δικών του συμφερόντων και των κάθε φορά πολιτικών προστατών του.
Ο Δήμος μας πρέπει και μπορεί να είναι αυτός που θα σηκώσει το ανάστημά του και θα πει όχι στους εμπόρους πολιτισμού.
Οι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ πρέπει να διατεθούν σε διοργανώσεις μέσα στις γειτονιές με την αξιοποιώντας την υπάρχουσα υποδομή και όπου δεν υπάρχει δημιουργούμε. Λυόμενα θέατρα στην αρχή ενοικιαζόμενα , πατάρια κερκίδες κ.λ.π. που θα μείνουν για ένα μήνα και θα γίνονται παρουσιάσεις όλων των καλλιτεχνικών σχημάτων της πόλης μας. Θα διοργανώνονται ερασιτεχνικά φεστιβάλ θεάτρου, μουσικής, χορού, με μετακλήσεις απ΄ όλη την Ελλάδα στηριγμένα και διοργανωμένα από τις πολιτιστικές ομάδες που θα έχουν δημιουργηθεί μέσα από την προηγούμενη διαδικασία στους συλλόγους και τα διαμερίσματα.
Αξιοποίηση του καρναβαλικού συνεργείου που κατά την γνώμη μου, πρέπει να πάψει να λέγεται καρναβαλικό συνεργείο αλλά «συνεργείο κατασκευών υποστήριξης πολιτιστικών δράσεων» και να ασχολείται από την κατασκευή σκηνικών του Δ.Η.Π.Ε.Θ.Ε., άλλων θεατρικών, μουσικών, χορευτικών, σχημάτων, μέχρι πολιτιστικών δράσεων όπως διάφορες εκθέσεις στις γειτονιές υπαίθριες μέσα σε προθήκες Ακόμα την κατασκευή λυόμενων θεάτρων και άλλων κατασκευών στις συνοικίες για τις ανάγκες φιλοξενίας των προηγούμενων δραστηριοτήτων μα και άλλων που θα προταθούν στην πορεία.
Έτσι η ενασχόλησή του θα είναι όλο το χρόνο και συνολικά με την κατασκευή έργων για τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας.
Μ΄ αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθούν θεσμοί που θα συντελούν στην πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της πόλης μας όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στην περιφέρεια.
Ο Δήμος της Πάτρας βέβαια διαθέτει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την επιχορήγηση των πολιτιστικών συλλόγων για πολιτιστικές δράσεις και πολύ καλά κάνει.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι καμιά πολιτιστική δράση δεν αναπτύσσεται και τα χρήματα γίνονται πανηγυράκια με μια συγκεκριμένη συνταγή. Σουβλάκια μπύρες ουίσκι σκυλοτράγουδα από μπουλούκια πλανόδιων μουσικών κακής ποιότητας που βγήκαν κι΄ αυτοί να κάνουν την αρπαχτή τους (όχι όλοι).
Και μην πει κανείς βέβαια αυτά είναι τα λαϊκά πανηγύρια γιατί τότε υποτιμά τον λαό μας θεωρώντας ότι αυτό του αξίζει.
Αν κάποιος θέλει να διασκεδάζει με σκυλάδικα μπορεί να πάει στα ανάλογα μαγαζιά.
Το πολιτιστικό και συνοικιακό κίνημα δεν έχει ανάγκη να κάνουμε τους συλλόγους φτηνιάρικα σκυλομάγαζα, καλύπτοντας εργολάβους βάζοντας μπροστά το σύλλογο (αποδείξεις – τιμολόγια – εφορίες κ.λ.π.), χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτικών και εκεί να εξαντλείται η δραστηριότητά τους.
Και βέβαια η γειτονιά και τα ποιο δυναμικά και υγιή στοιχεία, οι νέοι, απομακρύνονται απ΄ αυτή την κατάσταση και έχουμε το φαινόμενο οι σύλλογοι αυτοί (δεν είναι όλοι) να μην εκφράζουν την συνοικία.
Τα διοικητικά συμβούλια έχουν καταντήσει να είναι περισσότερο εκλογικοί μηχανισμοί διαφόρων παραγόντων, παρά εργάτες του συνοικιακού κινήματος.
Μέσα από το παραπάνω πρόγραμμα που ο Δήμος θα προτείνει αλλά και την υιοθέτηση των σοβαρών προτάσεων των συλλόγων και των πολιτιστικών ομάδων που θα έχουν δημιουργηθεί, θ΄ αρχίσει να αλλάζει και το τοπίο στους συλλόγους και συνολικά στην συνοικία.
Αν δε κάποιος σύλλογος θεωρεί πολιτιστική δημιουργία τα σκυλάδικα ας τα χρηματοδοτήσει μόνος του.
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι πρέπει να γίνουν χώροι δημιουργίας και έμπνευσης. Να γίνουν στέκια της νεολαίας.
Από την ώρα που οι σύλλογοι έγιναν σφραγίδες και έδιωξαν τα νέα παιδιά γιατί ήσαν ανίκανοι να τα κρατήσουν δημιουργήθηκαν μικρές συμμορίες.
Μαζεύονται τα παιδιά αγόρια και κορίτσια 14 – 18 χρονών με μηχανάκια σε παρέες στις πλατείες ιδιαίτερα στις φτωχιές γειτονιές και την ενεργητικότητά τους την εκφράζουν με παραβατική συμπεριφορά.
Είναι πλέον τα εύκολα θύματα των επιτηδείων και από κει και πέρα τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτα.
Κλεψιές, ναρκωτικά, ξυλοδαρμοί κ.λ.π.
Η ευθύνη των συλλόγων, του Δήμου αλλά και ολόκληρου του συνοικιακού και πολιτιστικού κινήματος είναι μεγάλη.
Οι παραπάνω πολιτιστικές ομάδες που θα δημιουργηθούν στους συλλόγους και η προοπτική που θα δημιουργηθεί θα περιορίσουν πολύ αυτά τα φαινόμενα.
Μόνο με γενναία αταλάντευτα λαϊκή πολιτική, εμπιστευόμενοι τις υγιείς δυνάμεις της πόλης μας, τις υπάρχουσες και αυτές που κατά εκατοντάδες θα φυτρώσουν στην πορεία του χρόνου, μπορούμε να αλλάξουμε την σημερινή πραγματικότητα.
Έτσι θ΄ αλλάξει και το καρναβάλι μας και θα πάρει το χαρακτήρα που του πρέπει.
Μόνο τότε η μεγάλη παράσταση της πόλης μας θα έχει δυναμική, έμπνευση, δημιουργία.
Θα είναι μια παράσταση που θα αξίζει στην Πάτρα και στους Πατρινούς μια παράσταση που θα στηρίζεται γερά στα πόδια της ατενίζοντας το αύριο μέσα από την δημιουργία του σήμερα.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΙ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ.
ΟΔΗΓΟΣ ΜΑΣ ΟΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ Η ΜΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Ειλικρινά πιστεύω ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί το περιμένουν και έχει έρθει η ώρα να ενώσουμε τις φωνές μας.
Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ
ΧΟΡΕΥΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ